Vrijdag tuindag

2,5 Ton tuingrond gaan halen.

Alles naar de moestuin kruien.

Leegkieperen.

De volgende!

Amai...zwoeg zwoeg...

Tadaaaa! Klaar!

Een beetje donker. Maar wat wil je als je werkt tot de avond valt.

2000gr.

Na onze escapade naar Praag is het uiteindelijke verdict gevallen. Niet de kostprijs heeft sporen nagelaten maar wel mijn BMI.

De Body Mass Index.

Er heeft zich op die paar dagen in Tsjechië twee extra kilo's genesteld in de buurt van mijn navel. Schande! Bij vrouwen gebeurt de culinaire aangroei meestal iets lager en aan de andere kant. En dat deel is dan nog netjes opgedeeld in twee helften. Ik zit opgezadeld met een aaneengesloten geheel van opgeslagen nutteloze reserves. Het naveltje heeft alsmaar meer moeite om nog wat licht te zien.

Dat duurt minstens twee weken alvorens de extra aangroei is weggedeind.

Ik zal mijn beklag eens gaan doen op de Tsjechische ambassade. Misschien doen ze mij wel een kuur cadeau in een van hun mondaine oorden.

Yessss. Weeral weg!

De tel kwijt

De vierde dag in Praag. Tijd om eens in de geschiedenis te duiken. Het hotel ligt aan de voet van de Petrin heuvel. Een enorm park waarvan de piek driehonderd meter klimmen hoger ligt. De zon schijnt en we worden overmoedig: we beklimmen de heuvel. Het bleek de moeite waard. Mooie vergezichten op de stad, een klooster inclusief paters in pij, een mini-Eiffeltoren, de oudste bibliotheek van het land en nog veel meer. En dat allemaal boven op de berg!
Tegen de middag laten we ons verleiden voor een patersbier. Verdomd lekker! En van drinken komt eten. Dus bestel ik een bord met bier bereide goulash. Ook verdomd lekker! Voor het eten betaal ik welgeteld drie euro! Ik was even de tel kwijt.(maar je moet er wel driehonderd meter voor klimmen)

In de namiddag trekken we terug naar beneden. Naar de 'nieuwe stad'. Onderweg doorkruisen we een opnameset van een of andere lokale soap. No pictures please, do not enter the set! Maar het was al te laat. Ik loop doorheen de set met mijn HasseltLokaal polo-shirt. 't Is voor de eeuwigheid.

Op naar het oudste café van Praag. Ook daar brouwen ze hun eigen bier, net zoals de paters daarboven op de berg. Een klein probleempje: men blijft bier brengen tot je vijfmaal hebt geweigerd. Doe dat maar eens in het Tjechisch! Ik snap niet hoe ze zoveel medeklinkers in één woord kunnen stoppen, laat staan uitspreken, laat staan na een paar potten bier. Het wordt hoe langer hoe moeilijker maar we geraken er uit.

Nu moeten we even bijkomen. Ik bekijk nog even de danspasjes van Eefje, Dorien en Els op www.hasseltlokaal.be. Wat die Ben I al niet klaarkrijgt! En seffens gaan we nog iets lekkers eten.

Morgen vliegen we terug naar huis. Dit is dus de laatste post vanuit Praag. See you all in Hasselt!

De regen in Praag

Ochottekes! Deze morgen dacht is dat ik het zachte geroezemoes van de stad hoorde maar het was de regen. En het zag er echt niet goed uit. We maken er dus een regen-actieve-dag van: een museumdag!
Het eerste dat in mij opkomt is het Mozartmuseum, in de Bertramka Villa. Hier heeft Wolfgang, mijn favoriet, vaak verbleven. Hij schreef in deze villa de ouverture voor Don Giovanni. Niks mis mee hoor ik u al zeggen, ware het niet dat hij dat nog even snel deed de avond vòòr de premiére! Is het een mythe of niet? Ik weet het niet maar ik heb wel mijn bedenkingen als je beseft dat je dan nog partituren moet bezorgen aan het orkest. Er waren toen nog geen copieermachines, weet je. Bovendien moet de muziek worden ingestudeerd. Enfin, de mythe heeft haar rechten en de waarheid eveneens.

Even later paraderen we weer door de regen op zoek naar een?paraplu. Plots rijst daar een shopping center voor onze neus waarbij het gedoe in Wijnegem een kruidenierswinkeltje lijkt. Ongelooflijk! Hier hebben we de keuze gehad tussen minstens twintig restaurantjes op een rij. En we hebben er heel lekker en goedkoop gegeten.

Deze namiddag heeft de zon ons verrast. Leuke meevaller! We hebben dan maar een bezoek gebracht aan de Joodse buurt. Nou moe! Sjieke omgeving! Ik heb de creditcards veilig opgeborgen want deze luxe gaat echt boven mijn budget. Het viel uiteindelijk nog mee want we zijn niet echt vragende partij.

En nu zijn we natuurlijkbekaf. En die in Hasselt, na de lancering van HasseltLokaal,ook neem ik aan. Ik heb al een en ander kunnen volgen via het internet. Spannend!

Tot morgen, zzzzzzzzzzzzzz

Praag verkeerd begrepen.

Gisteren wilde ik graag een 'liefste dagboek' schrijven maar de techniek heeft daar een stokje voor gestoken. Ofwel mijn laptop, ofwel het Tjechische internet wilde niet echt meewerken. Maar vandaag is alles en iedereen mij goed gezind.
Na een paar dagen Praag moet ik -mijn geweten laat mij anders niet met rust- een paar vooroordelen uit de wereld helpen:

· Deze stad is niet ouderwets of oubollig. Ze biedt alles wat een moderne stad kan bieden aan accommodatie, winkels, veiligheid en comfort. Ik heb mij meermaals laten verrassen. Gratis draadloos internet, hypermoderne kassa's -ook in kleinere restaurants -, Visa en bankkaarten terminals overal, en ga zo maar door.
· Voor de bemiddelden onder ons geeft Praag aan alle grote merken ter aarde een poepsjieke plek.
· In Praag kan je héél lekker en vooral gevarieerd eten. En het is erg goedkoop bovendien. De verhalen over 'alleen maar worst met stoemp' zijn overtrokken. Gewoon gelogen zelfs.
· De trams zijn niet van vòòr de oorlog: de meesten zijn gloednieuw, en goedkoop, en op tijd.
· Dit is een zeer propere stad. Hier worden de stoepen nog gepoetst. Elke dag. De Pragenaars werpen niets op de grond. Ook de jeugd niet. Chapeau!!
· Hier kan je gemakkelijk alles te voet belopen. Als je in het centrum zit is geen enkel stadsdeel meer dan tien minuten wandelen ver.
· Als toerist let je best op je spullen zoals in elke grote stad. Praag is in dat opzicht zeker niet gevaarlijker dan andere steden. In deze stad wonen tenslotte één miljoen mensen.
· Hier zijn inderdaad vele bedelaars en landlopers. Maar nog geen van hen heeft zich aan ons opgedrongen.
· Praagse dames zijn heel behulpzaam en vriendelijk. Toen in deze middag aan een plaatselijke schone vroeg waar de toiletten waren wou ze absoluut meegaan. Zéér behulpzaam was ze. Als ik haar diensten niet had afgewezen dan zat ze misschien nu nog naast me.

Vandaag moest ik dus de vooroordelen weerleggen. Dat is duidelijk. Oef!

The Lennon Wall

De eerste dag in Praag.

Wat doet de gemiddelde flower-power nazaat dan? Goed geraden: die bezoekt de John Lennon Wall in Praag.
De Muur dankt haar roem aan de tijd van vòòr de Fluwelen Revolutie. Toen werden alle westerse cultuuruitwassen stevig en zelfs bloedig door de Tsjechische politie onderdrukt.

De jongeren eigenden zich echter een stuk muur toe in het oude stadsgedeelte en 'bewerkten' die met grafitti.
Het thema? Love, peace and understanding.
Het zinnebeeld? John Lennon.

Na de omwenteling van 1989 is de muur en de beschildering blijven staan als erkenning voor de meisjes en jongens die destijds heel wat riskeerden voor de vrijheid van meningsuiting.

Dagelijks wordt de muur nog bewerkt door de jongeren van nu én van toen. De muur is dus een altijd veranderend kunstwerk geworden.

Wat je er vandaag op ziet zal morgen anders zijn.

Milestone

Bijna 1500 bezoekers op mijn blog sedert 30 december 2005.

Ik ben waarschijnlijk zelf de trouwste lezer.

Als ik zelf ook de 1500ste ben dan mag ik mezelf trakteren.

Anders trakteer ik jou!

Praha

Morgenvroeg komt de airport taxi ons ophalen en zijn we voor enkele dagen weg. Richting Praag.

• Ik zal de lancering van HasseltLokaal moeten missen. Verdoeme toch!
• Iedereen vertelt me dat Praag de stad van zakkenrollers is. De wildste en meest fantastische verhalen deden mij diep fronsen. Ik hoop dat ik nog iets aan het lijf heb als ik terugkeer naar Hasselt.
• Mijn vlam heeft nog nooit gevlogen. Opvliegers tellen immers niet mee. De eerste keer in het vliegtuig. Ik heb haar gezegd dat ze niet hoeft mee te helpen vliegen. Was blijkbaar niet grappig....
• Het draagbaar DVD spelertje (spiksplinternieuw) blijkt al defect. Ook verdoeme!
• Ze hebben daar geen 'Belangske' maar wel internet. Da's OK!
• Ik zal proberen een stukske te bloggen of/en te schrijven voor Hasseltlokaal. Maar ik beloof niks hoor!
• Ze hebben daar goede wijn en lekker bier. Pils is 'hun' bier. Niet dat van Alken!
• De buren houden ons kot en onze kippen in de gaten. En da's ook OK!

Au revoir!

HasseltLokaal live

Vanaf volgend weekend is het officieel: ik ben een stadsreporter! Ik lever, samen met nog zo 'n twaalf andere apostelen, inhoud voor HasseltLokaal, een nieuw platform van Concentra waar we onze eieren kwijt kunnen.

Een echt afgebakend werkgebied hebben we eigenlijk niet. In regel brengen de stadsreporters het kleine nieuws van de straat, de wijk, de stad. Onze stad: Hasselt. By night and by day. Nieuws waarvoor er in de traditionele media al lang geen plaats of tijd meer is. Het is te duur geworden en stadsreporters doen hun ding...gratis voor niets. Ze houden er wel een leuke schare vrienden aan over. Stadsreporters zijn dus geen concurrentie voor de betaalde zwoegers.

Waarom doet een mens zo iets? In mijn geval: zeker niet uit verveling. Je hoort iets - aha tof - je vraagt wat meer daarover en lap: het vuur is ontstoken. En dan doe je maar alsof je je hele leven nooit anders gedaan hebt. Stukjes neerpennen, fotootjes schieten, interviewen en een beetje rondneuzen hier en daar.

Maar waarom HasseltLokaal nu precies tijdens het carnavalweekend wordt gelanceerd? Ik weet het niet. De meeste apostelen zien er helemaal niet zo clownesk uit.

Is tijd geld?

Tijd is géén geld.

Als tijd geld zou zijn dan was iedereen elke dag even rijk.

Het is wel waardevol omdat je er geen krediet op kunt krijgen.

Op is op!

De wraak op Fehriye Erdal

Ik heb niet de minste behoefte om de zaak Erdal opnieuw te beschrijven, of tenminste wat men 'de zaak Erdal' is gaan noemen. De vrouw in kwestie was niet veroordeeld en een Belgisch systeem liet haar toe in haar woning te blijven op voorwaarde dat ze zich aan de regels van 'beperkte vrijheid' hield.
Die regeling alleen al stemt tot enig nadenken. Het idee dat je een vurige activiste, een ideologisch strijdster en vooraanstaand lid van de terroristische groepering DHKP-C, het Turks Volksbevrijdingsleger, de halve vrijheid gunt is op zijn minst bedenkelijk te noemen.Voor alle zekerheid heeft onze Belgische Staatsveiligheid er een team van 32 man op gezet. 32 Man en vier auto's om één Erdal te bewaken. De kosten aan manuren en voertuigen moet rond de tienduizend euro per dag geschommeld hebben. Tienduizend euro om Erdal één dag in de gaten te houden, en dat sedert 2000 want in dat jaar wou men haar niet uitleveren aan Turkije. U weet wel waarom: de doodstraf, mensenrechten schenden, foltering, verdwijningen en nog van dat fraais.
Het heeft niet mogen baten. De vogel is gaan vliegen net op het ogenblik dat ze zou veroordeeld worden. De groepering waar Fehriye zo hevig voor strijdt is niet schuldig bevonden aan criminele feiten, maar het lidmaatschap van de DHKP-C is al voldoende om vier jaar de bajes in te vliegen. Erdal moet gedacht hebben: "Als ik toch geen criminele feiten heb gepleegd moet ik ook niet als een crimineel worden behandeld." En Erdal was pleiten, foetsie. Verdwenen in de Brusselse mist en daardoor onttrokken aan de arendsblikken van haar bewakers.
Fehriye Erdal heeft Koen Dassen, big chief van de staatsveiligheid, en zijn organisatie openlijk te kakken gezet. Ook al ben je ontslagnemend: het blijft pijnlijk. De pers heeft de commotie nog wat aangescherpt en de cartoonisten togen aan het werk. De bevoegde ministers Dewael en Onkelinx hebben als tuinslangen gekronkeld om alle slagen te pareren en tegelijk het hoofd boven het politieke moeras te houden. Begrijpe wie kan: ze zijn er in geslaagd.
Nadat de een zijn gat heeft schoongeveegd en de anderen herstellen van hun slangenbochten is het tijd voor de afrekening. Het wapen van de diplomatie werd vers geslepen op tafel gelegd en Karel De Gucht als uitvoerder benoemd. Karel zou immers zijn Turkse collega ontmoeten en daar zijn de dure eden gezworen. Als Fehriye Erdal wordt gevat, kan ze worden uitgeleverd aan Turkije.
Turkije, een land waar de meesten van ons naartoe gaan om in de zon te liggen. Het is ook het land waar nog steeds de meest elementaire rechten worden geschonden, waar men nog steeds foltert, waar mensen worden vermoord, waar men 'zomaar' kan verdwijnen. Aan dat land kan Fehriye Erdal worden uitgeleverd volgens Karel De Gucht. Iets gruwelijkers kan ik me nog moeilijk inbeelden.
We moeten ons schamen over de werking van onze staatsveiligheid in deze zaak. Maar we zouden allemaal vuurrood van schaamte moeten worden als executeur Karel De Gucht het onderhuidse vonnis van de staatsveiligheid gaat uitvoeren.

Medion foto

Vandaag deed ik een ietwat akelige ontdekking op mijn eigenste blog. Mijn foto was verdwenen en in de plaats stond daar een plaatje van een huis en een zwembad met daarrond een paar mensen. Details heb ik niet kunnen onderscheiden omdat het fotootje erg klein is. Maar toch, iemand had op mijn blog mijn foto gewijzigd!

Toen ik op 'View my complete profile' klikte verscheen terug het vertrouwde plaatje.
Heeft iemand een idee hoe dat kan en hoe ik mij daartegen kan beschermen? Stel je voor dat iemand mijn teksten wijzigt!! Dat zou meteen het voorlopige einde van MEDION zijn.

Wie heeft (had) nog deze ervaring bij Blogspot? Of beter, kent iemand de boosdoener?

Straciatella

Ik heb gisteren de lentebode gehoord in onze straat. Hij snorde luid bellend voorbij en even later reed de bode langzaam en uitdagend onze deur voorbij.
De ijsjesman is er weer. Als geen ander weet hij wanneer de lente begint. Een nieuwe lente na teveel maanden herfst en winter. Niet dat die niet mooi zouden zijn maar toch, de lente dat is altijd 'het begin'. De nieuwe start voor vele levens én de aanloop naar de zomer.
Heerlijk! Twee bollen vanille voor haar en twee straciatella voor mij. Mét slagroom! Want het is lente en ik voel het aan mijn instrumenten.

Geslachtloos

-

Ik bedacht, en vond het een leuk bedenksel:

-

"Vriendschap is geslachtloos. Tot op zekere hoogte."

-

Chicken run

Ik had vorig jaar een nest van 6 eieren laten uitbroeden door een zéér bekommerde kloek. Haar ijver heeft ons zes kuikentjes opgeleverd. Tel daarbij nog eens de vier kippen die ik al had en de hennen van de buren die zomaar komen aanvliegen en beslissen om bij ons te blijven. Al bij al liep hier een 18-tal gevederde beestjes rond. Waarvan 3 stevige jonge hanen van het 'Bresse' geslacht.

De ophokplicht gebiedt mij om al mijn kippen in een afgesloten ren te houden, overdekt met een gaas. Voor de hennen is dat niet zo 'n probleem. De jonge hanen daarentegen...die willen liefst zo veel en zo vaak mogelijk de hennen 'trappen' (jaja 'k weet het, het klinkt niet maar dat zal hen worst wezen). Ze gunnen elkaar bij die bezigheden het licht in de ogen niet.

Tot nu toe was het allemaal nog te doen. Hun terrein was groot genoeg. En de kippetjes kloegen niet. Minister Demotte heeft roet in hun eten gegooid en mij verplicht om ze allemaal in een afgesloten ren te zetten. Herrie in het kippenkot!

Het verdict: de jongens moeten eruit! En zo heb ik, gewapend met een vangnet, het kippterritorium rondgecrosst om de vurige jongemannen te vangen. Ik heb ze naar de eeuwige jachtvelden gestuurd alwaar ze voor altijd achter sneeuwwitte kippetjes mogen vangen. De overgang is snel en krachtig verlopen. Ik bespaar je de details maar neem het van mij aan: ik haat het!

De haantjes heb ik aan een buurman geschonken. Die is er blij mee. Maar goed ook want wij moeten en niets van hebben. Niets!

Toch is het vreemd: de kippen lijken helemaal niet te treuren...