26 februari 2006

De vooruitgang!

Als ik vroeger door het dorp fietste, en zag ergens een BH op de wasdraad hangen, dan kreeg ik het al aardig moeilijk. Tegenwoordig is dat ietwat anders.
**
Vroeger bloosden de meisjes als ze zich geneerden. Nu zijn ze gegeneerd als ze blozen.
**
Ouders leren hun kinderen praten. Als ze eenmaal groot en zelfstandig zijn leren de kinderen hun ouders zwijgen.

Neen, ik ben niet slechtgezind. Ik heb alleen een paar kribbels teruggevonden. En die deel ik gewoon met je.

25 februari 2006

Mayonaise proeven

Laatst werd ik tegengehouden door een felgekleurde glimlach met parelwitte tanden. Het was geen stunt van Gemey of Sensodyne. "Of ik wilde binnenkomen om mayonaise te proeven". Alsof ik mijn leven lang van dit moment gedroomd heb, ben ik gretig naar binnen gestapt. Mayonaise proeven. At last!

De rode smile was na een paar proeven niet erg gelukkig met 'mijn smaak'. Ik heb daar een merk, na luid smekken en smakken, als een 'plastieken surrogaat' bestempeld. De hot lips maakten verwonderd een grote O. Ik denk dat het product in de betroffen pot 'haar' merk was.

Toen mocht ik naar een reklamefilmpje kijken. Over 'haar' mayonaise natuurlijk. "En wat ik daarvan vond?" Het clipje toonde een lepeltje dat in een mayonaisepotje werd gedoopt en dat er mooi weer werd uitgehaald mét een wolkje eigele mayo erop. Het lepeltje was zelfs aan de onderkant niet eens besmeurd! Ik vertelde de glimlach dat, als ik een lepel in een pot mayonaise steek, die helemaal vol hangt. Onder- én bovenkant van het lepeltje. Op mijn vraag of de propere onderkant een eigenschap was van hààr mayonaise is ze nog steeds het antwoord schuldig.

Ik denk niet dat ze me nog ooit vraagt om iets te proeven. Ik had nochtans graag de Gemey....

22 februari 2006

Koten inrichten

We zijn aan iets begonnen! Nu de kinderen (al lang) het huis uit zijn hebben opa en oma twee ongebruikte kamers in huis. Die van onze zoon heb ik al een paar jaar in gebruik als bureeltje. De kamer van onze dochter wordt nu de hobbykamer van mijn lief, van mama, van oma. (Allemaal aliassen!)

Enfin, vandaag zijn we gaan 'genieten' van Zweedse cultuur bij Ikea! Bah, winkelen! Maar we hebben toch een en ander gevonden. De grote kast in mijn kot wordt verhuisd naar het kot van de hobbyiste en ik heb een stel nieuwe Zweedse opbergkasten, waarvan eentje verrijdbaar!

Als het allemaal af is dan zet een fotoke van beide 'koten' op mijn blog. Het zal een enig moment zijn want mijn kot is even later weeral een wanordelijke puinhoop. Zoals dat hoort, volgens mij.

Heel de bedoening doet ons denken aan de tijd dat we de koten van onze kinderen moesten gaan installeren. Eentje in Rouen (F) en eentje in Leuven. Ouders kunnen nogal afzien zulle!

Maar ja, die tijden zijn voorbij. Het is leute geweest en nu zijn de 'thuiskoten' terug van ons. Tot...ze blijven logeren. Tot... de (het) kleinkind(eren) bij oma en opa blijven overnachten. Want dat moet natuurlijk ook nog kunnen. In het bureautje van opa en de hobbykamer van oma. Het meubilair moet dus flexibel zijn.

?

Allé, zie mij hier nu zitten zagen. Ik zou al lang een stukje hebben moeten schrijven over Tony Hadley, maar daarvoor is het nu een beetje te laat. Verdoeme...er zal morgen weer wat zwaaien!

18 februari 2006

Lief net gemist!



Ze hebben mij uitgenodigd om mijn gedicht voor te dragen in het kunstencentrum België. Net die avond heeft onze club een belangrijke bijeenkomst en aangezien ik de voorzitter ben...

"Je mag komen voordragen tussen 19 en 21 uur", mailde een cultuurdame van Hasselt een paar dagen voordien. Nadat 'mijn' vergadering goed en wel begonnen was ben ik weggespurt in een race naar België. Het was tenslotte bijna halfnegen. Zestien verkeersovertredingen later stormde ik de donkere zaal binnen, het verfrommelde gedicht in de hand geklemd.

"Te laat" zei diezelfde cultuurmadam aan de ingang, "de laatste is al geweest. Je mag wel nog voordragen 'pro forma'", voegde ze er nog aan toe. Op mijn "Ja, maar.." kon ze alleen maar zeggen dat het een communicatiefoutje was, meer niet.

Ik had mij nochtans voorgenomen om mijn gedichtje voor te dragen ongeacht of er al dan niet bekenden in de zaal zaten. L'essentiel c'est d'y croire. Maar ja. "Een communicatiefoutje" zei ze, "meer niet."

16 februari 2006

Straadtpoëzie

Er (staat) stond een dt-fout in een straatgedicht van Bart Moeyaert op de boulevard van Hasselt.

Wie heeft dat gedaan? Bart zelf? De steenkapper? Een ambtenaar? Wie zal het zeggen.

Wie heeft het ontdekt? Inge B uit Diest (je moet tegenwoordig al uit Diest komen om hier de dt-fouten in onze stoepen te vinden!)

En Bart Moeyaert? Die is Inge daar eeuwig dankbaar voor. Misschien zelfs nog wat langer.

Meer van Inge B.

14 februari 2006

Nieuws van Valentijntje

We werden zoëven gebeld door onze dochter: "Groot nieuws! Ik ben zwanger! Ons eerste kindje is op komst!"

Ze klonk héél blij en gelukkig. Haar vriend verlangde er lang naar en nu is het zo ver: hij wordt PAPA!!

Het zal een mooie zomer worden! Rond 28 augustus zullen we er meer van weten. En jullie ook!

13 februari 2006

Raak!


Morgen is het dé dag der feestdagen. Wat het feest van àlle dagen zou moeten zijn wordt samengebald in één dag: Lievekensdag.

De reklameblaadjes staan bol van de rode lingeriesetjes. Is lievekensdag de dag van de propere onderbroekjes?
Bloemisten vinden een bloemetje een absolute must. Natuurlijk vinden zij dat! En ga vooral niet zelf een bloemetje plukken!
Parfumerieën vinden dat zij/hij beslist naar een of ander sjieke naam moet geuren. Ruikt zij/hij anders niet lekker? Bovendien, lekker gewassen en dicht bijeen...wat is daar mis mee?
Restaurantjes pakken uit met beetjes, drankjes en sfeertjes die vanalles zouden moeten bevorderen. Voor een verliefdenprijsje! Ze moesten eens bij ons aan tafel komen zitten! Alle dagen!

Het zal jullie wel duidelijk zijn. Wij hebben het niet zo begrepen op de amoureuze hoogdag. Om eerlijk te zijn: we moeten er minzaam om glimlachen. Dat is oneerbiedig voor diegenen die zich tooien met rode lingerie, die een bloemetje op het hoofdkussen leggen en die je al vanaf de badkamer ruikt aankomen. Nos excuses, les amoureux.... maar verliefden die elkaar kunnen opvreten van verliefdheid zullen er toch van lusten. Die blijven niet op hun honger zitten.

Laat ons en hen maar doen. Zolang cupido's ons en hen, en niet elkaar raken met hun pijlen is alles dik in orde.
En neen, we zijn géén kniesoren. We zijn anders-verliefden!

Poreebr het!

Vlgones een oznrdeeok op een Eglnese uvinretsiet mkaat het neit uit in wlkee vloogdre de ltteers in een wrood saatn, het einge wat blegnaijrk is is dat de eretse en de ltaatse ltteer op de jiutse patals saatn.

De rset van de ltteers mgoen wllikueirg gpletaast wdoren en je knut vrelvogens gwoeon lzeen wat er saatt. Dit kmot odmat we neit ekle ltteer op zcih lzeen maar het wrood als gheeel.

En wij moesten leeren foudlooz te sgrijven.!!

Enfant de la mer



We zijn net terug van Saint Léonard. Daar waar Lise met mama en papa woont. 500 Kilometer regen en sneeuw achter de rug. Amaai!!

Het was weeral een reuze weekend. Opa en oma zijn weer content voor een paar weken.

Lise woont bijna tegen de zee. "Un enfant de la mer", zo zou je haar gerust mogen noemen. Ze is er dol op. Ook omdat er vele kleine speeltuintjes zijn, natuurlijk, waar oma en opa altijd weer naartoe moeten wandelen. Ik heb een fotootje hierbij gezet van de buurt.

Je kan het Lise, mama en papa niet kwalijk nemen dat ze er graag wonen, hé

10 februari 2006

Anonymous said...

Waarom zouden sommige bloggers anoniem antwoorden?

Is het omdat ze ervan uitgaan de blogger de anonymus kent? Een klein, stiekem onder-onsje? Dan is het best leuk.

Is het omdat men van antwoord wil dienen zonder dat men zich wil bekend maken? Een stem zonder naam of gezicht?
Futloos en flauw!

Anonymous (would better have) said...nothing at all.

09 februari 2006

India handelspartner Europa.

Government bulletin board.


We would like to inform you that, due to the introduction of the EURO as currency for our trade with Europe, from January 1st 2006 the Kamasutra position usually known as 69 will now be known as 1.71


Secretary of State

We're within sight.

Meiskes en jongskes,

Vanaf nu worden er géén vies dingskes meer geschreven vòòr het eerste journaal op den televies.
Want....
Ons dochter heeft de blog van papa ontdekt. En plezant als ze 't vindt!! Da zou kunne betekene dat 'r vies dingskes op staan.
En da mag nie!!

Opgelost!

Ik heb vannacht alle wereldproblemen opgelost. Dat komt omdat ik er ook alle tijd voor had. Ik heb bijna geen oog dichtgedaan.

Eigenlijk is dat niet helemaal juist. De ogen heb ik wel dichtgeknepen maar slapen..niks van. Schaapjes of andere beestjes tellen, daar ben ik niet aan begonnen. Alle moeilijkheden des mensen zijn mijn geest gepasseerd en alles is uitgeklaard.

  • De moslims gaan kunnen lachen met prentjes, net zoals wij nu. Vijftig jaar geleden was het hier met de katholieken ook niet helemaal koek en ei. Opgelost!
  • Volgens Kamagurka ben je solidair met daklozen als je nieuwe huizen meteen zonder dak bouwt. Ook opgelost!
  • Flatulente mensen: minder bonen en spruitjes eten, én uit andermans buurt blijven. Opgelost!
  • Mijn hoestbuien, vooral 's nachts. Gorgelen met een vies drankje. Meermaals. Niet opgelost!

Het zal voor de volgende nacht zijn.

08 februari 2006

Het tipje gelicht.



HasseltLokaal heeft al een kousebandje laten zien.
Een klein stukje kant dat alleen maar de begeerte wekt maar niet blust.

Even wachten nog. We tellen af!

Rendre visite à Lise....


Ik kijk uit naar zaterdag. Dan vertrekken we naar Saint Léonard in Normandië. Niet om er de kusten te heroveren op de vijand maar om Lise te bezoeken. Lise is ons kleindochtertje en het is een schatje, of wat had je gedacht!

Toen oma jarig was heeft ze nog lang en luidkeels gezongen aan de telefoon: "Joyeux aaaanivèèèèrsaaaiiiir, ooomaaaa". Oma was even van de kook door die Franse muzikale wensen.

Zaterdag en zondag zijn we bij haar. Het zal weer wat worden! Frans praten, Frans spelen, Frans eten, Frans slapen....

Ik kijk er inderdaad naar uit, naar al dat Frans gedoe.

07 februari 2006

Achter de gekte...

Ik hou van iedereen ontzettend veel.
Maar van jou net iets meer.

Had je niet verwacht, hé

Scrape tunes

Het is om zeep met mijn stem.

'Iets' heeft het instrument omgetoverd tot een brompot. Hoestbuien onderbreken het overblijvende vocale gekras. Het hoofd, de klankkast weet je nog, doet het prima. Ik hoor alles in 'boeke-boenke'-stijl en dan nog met echo.
Voor nachtzoentjes moet je nu niet bij mij zijn en voor een slaapliedje evenmin. Tenzij dat je van mijn bacilletjes houdt. En van scrape tunes.

't Is geen bedoening, zo te moeten leven! 't Zal voor een andere keer zijn.

05 februari 2006

Zusjes Galgif jarig


Ze lijken wel een tweeling, mijn lief en haar vriendin, maar ze zijn het niet. Verre van. In een diep verleden zijn ze elkaar tegen het lijf gelopen en sedertdien zijn ze onafscheidelijk. Ik noem hen steevast 'de zusjes Galgif', goedbedoeld weliswaar.

Ze zijn allebei op achtereenvolgende dagen jarig. Mijn oogappel op 3 en het tegengewicht op 4 februari. En dan wordt er jaarlijks, op wisselende locatie, gekookt voor ons en nog wat vrienden. Zo vieren ze samen hun verjaardag en zo is het altijd feest!

Gisteren was het de beurt aan mijn lief. De hele dag heeft ze staan snijden, kloppen, roeren en bakken. Mijn enige bijdrage was eventjes naar de Colruyt rijden voor een paar lekkere wijntjes.

Met z'n zessen hebben we aan een mooie tafel aangeschoven voor het volgend menu:

Champagne
met diverse lekkere beetjes.
*
Zelfgemaakte garnalenkroketjes
*
Aspergesoep
*
Varkenshaasjes met portosaus
Aardappeltjes met gedroogde tomaatjes en kruidenvinaigrette
*
Moemba!
(maar dat is een apart verhaal)
*
Koffie met alweer, zij het andere, lekkere beetjes.

En dat alles mooi afgerond met lekkere wijntjes.
Lang zullen ze leven, de zusjes Galgif.

03 februari 2006

"LIEF"

Ik ga het zeggen. Ik moet het kwijt. Het lyrische in mij is heeft de kop opgestoken. De dichter is wakker geworden uit zijn winterslaap.

Ik heb een gedichtje ingezonden voor de poëziewedstrijd "LIEF" van Hasselt. Ziezo, nu weet je het.

Ik ben curieus want het is een glad pad, de dichtkunst. Ik en dichten! Hoe kòm ik er in godsnaam bij!!

02 februari 2006

Stilte.De koning spreekt!

Als de koning spreekt zwijgt zijn volk. Zo was het op de vooravond van kerstmis vorig jaar en op 31 januari van dit jaar deed hij dat nog eens. En het volk heeft goed geluisterd telkenmale, zeker weten. Het valt mij op dat, wanneer hij zich vanuit de kerstkribbe tot ons richt, zijn woorden een 'boodschap' wordt genoemd. De vorstelijke speech die de monarch afsteekt op de ontvangst van de - jawatte - de gestelde lichamen, wordt dan weeral gewoontjes 'toespraak' geheten.

In de kerstboodschap is de vorst, toch de verhevene onder ons, niet vies die van lage wereldse geneugden. Hij is kennelijk in blijde verwachting van alles wat de komende feestdagen meebrengen. Zoals daar zijn lekker eten en drinken en dat allemaal in goed gezelschap. Heel de kerstboodschap is doorspekt met feesten, dansen en zingen. "Het gebeurt nog wel eens dat ik het deuntje neurie 'ik hou van u, je t'aime, tu sais'", sprak de koning tot de Belgen. Waarschijnlijk om zijn existentie als gewone sterveling te bevestigen. De koning zingt! In zijn gezang is Zijne Tonaliteit echter het obligate Duitse stukje vergeten. Oeps. Oder wie sagt man das. Maar we doen rond de kerst niet pietleuterig.

Bijna gesmoord in een emotionele anticylonale wig spreekt de koning over de samenhorigheid der Belgen. "In ieder geval wordt separatisme door de overgrote meerderheid van onze medeburgers verworpen." declameerde hij. De overgrote meerderheid! Het zal een pak van zijn hart zijn.

Een dikke maand later is het alweer feest op het paleis. De 600 gestelde lichamen hebben de paleisruimten gevuld met hun doorluchtige aanwezigheid. Plus Albert II, dat maakt 601. Met frequent gevulde glazen en wijs over-en-weer geknik werden onderling krommetjes rechtgetrokken en va-et-viens van iedereen goed beklad. Un bon petit entre-nous, mag ik wel zeggen. Als iedereen reikhalzend dezelfde kant opkijkt, dan gaat de koning spreken. Deze keer de toespraak, niet de boodschap.

De speech van Albert was blijkbaar door iemand anders geschreven. Vermanend hekelde de vorst instanties die het land willen verdelen. Streven naar meer autonomie voor de gewesten is slecht, duister en asociaal. Bovendien kost het véél geld. Sociaal-economisch moeten we één Belgisch potje blijven, was de boodschap. Voilà! Twintig papiertjes later is het eruit!

Van ontzetting zijn ter plekke vele gestelde lichamen ongesteld geworden. Overmatig gedronken fruitsappen hebben hoogdringend een uitweg gezocht. Bezwete neuzen moesten ijverig gepoederd. Af en aan rennende lakeien deelden vlugzout uit aan in weelderige dentelles gehulde, bezwijkende deernen.

Het verschil met de kerstboodschap is pijnlijk groot. "In ieder geval wordt separatisme door de overgrote meerderheid van onze medeburgers verworpen." zei hij toen nog. Wat een contrast. Je moet haast een kunstenaar zijn om die uitspraken binnen één maand met elkaar te verzoenen. Maar de vorst is geen kunstenaar. Zijn dochter wel, maar dat doet niets ter zake.

De reacties van zijn onderdanen waren niet van de poes. Die van sommige politici evenmin. Ze hebben bijna allemaal de rug naar hem gekeerd en hebben staan ezelen tot de vorst tussen de rododendrons verdween. Ik heb mij laten vertellen dat de koning, na de belabberde toespraak, woest zwaaiend met zijne scepter, op zoek is gegaan naar de tekstschrijver. "Le salaud!" en nog van die dingen uit het vocabulaire royale moet hij geschreeuwd hebben. In zijn zoektocht naar de landbedreigende schurk betrapte Albert onderweg nog een lakei en een dienstmaagd zéér nauw in elkaar verstrengeld in een bezemkast. De idyllische aanblik, une petite faiblesse waar zijne majesteit nogal gevoelig voor is, heeft het vuur wat geluwd maar toch. De schrijver van de boodschap leeft nu waarschijnlijk vorstelijk op een yacht in Nice. Die van de toespraak villen ze morgen op de grote markt van Hasselt. Als de haan driemaal heeft gekraaid.

Het zal hem leren andere dingen te schrijven dan wat de overgrote meerderheid van ons vorstenhuis wil horen.

01 februari 2006

Erratum

In de vorige post heb ik fouten gemaakt. Ik heb de aanpak van 'de jongeren' in een verkeerd daglicht gezet.
  • Het werk van vandaag vergelijken met de aanpak van weleer is fout.
  • Alle jongeren over één kam scheren is even fout als alle ouderen dezelfde beoordeling geven, en is zowiezo altijd fout.
  • Door het stukje te schrijven heb ik juist bevestigd wat ik er in aanklaag.
  • Mezelf op de voorgrond zetten om anderen te bekritiseren. Moet dat?

Ik ga het stukje niet wegnemen. Neen. Ik wil het laten wegdeinen en verdringen door andere en nieuwe post.