De wraak op Fehriye Erdal

Ik heb niet de minste behoefte om de zaak Erdal opnieuw te beschrijven, of tenminste wat men 'de zaak Erdal' is gaan noemen. De vrouw in kwestie was niet veroordeeld en een Belgisch systeem liet haar toe in haar woning te blijven op voorwaarde dat ze zich aan de regels van 'beperkte vrijheid' hield.
Die regeling alleen al stemt tot enig nadenken. Het idee dat je een vurige activiste, een ideologisch strijdster en vooraanstaand lid van de terroristische groepering DHKP-C, het Turks Volksbevrijdingsleger, de halve vrijheid gunt is op zijn minst bedenkelijk te noemen.Voor alle zekerheid heeft onze Belgische Staatsveiligheid er een team van 32 man op gezet. 32 Man en vier auto's om één Erdal te bewaken. De kosten aan manuren en voertuigen moet rond de tienduizend euro per dag geschommeld hebben. Tienduizend euro om Erdal één dag in de gaten te houden, en dat sedert 2000 want in dat jaar wou men haar niet uitleveren aan Turkije. U weet wel waarom: de doodstraf, mensenrechten schenden, foltering, verdwijningen en nog van dat fraais.
Het heeft niet mogen baten. De vogel is gaan vliegen net op het ogenblik dat ze zou veroordeeld worden. De groepering waar Fehriye zo hevig voor strijdt is niet schuldig bevonden aan criminele feiten, maar het lidmaatschap van de DHKP-C is al voldoende om vier jaar de bajes in te vliegen. Erdal moet gedacht hebben: "Als ik toch geen criminele feiten heb gepleegd moet ik ook niet als een crimineel worden behandeld." En Erdal was pleiten, foetsie. Verdwenen in de Brusselse mist en daardoor onttrokken aan de arendsblikken van haar bewakers.
Fehriye Erdal heeft Koen Dassen, big chief van de staatsveiligheid, en zijn organisatie openlijk te kakken gezet. Ook al ben je ontslagnemend: het blijft pijnlijk. De pers heeft de commotie nog wat aangescherpt en de cartoonisten togen aan het werk. De bevoegde ministers Dewael en Onkelinx hebben als tuinslangen gekronkeld om alle slagen te pareren en tegelijk het hoofd boven het politieke moeras te houden. Begrijpe wie kan: ze zijn er in geslaagd.
Nadat de een zijn gat heeft schoongeveegd en de anderen herstellen van hun slangenbochten is het tijd voor de afrekening. Het wapen van de diplomatie werd vers geslepen op tafel gelegd en Karel De Gucht als uitvoerder benoemd. Karel zou immers zijn Turkse collega ontmoeten en daar zijn de dure eden gezworen. Als Fehriye Erdal wordt gevat, kan ze worden uitgeleverd aan Turkije.
Turkije, een land waar de meesten van ons naartoe gaan om in de zon te liggen. Het is ook het land waar nog steeds de meest elementaire rechten worden geschonden, waar men nog steeds foltert, waar mensen worden vermoord, waar men 'zomaar' kan verdwijnen. Aan dat land kan Fehriye Erdal worden uitgeleverd volgens Karel De Gucht. Iets gruwelijkers kan ik me nog moeilijk inbeelden.
We moeten ons schamen over de werking van onze staatsveiligheid in deze zaak. Maar we zouden allemaal vuurrood van schaamte moeten worden als executeur Karel De Gucht het onderhuidse vonnis van de staatsveiligheid gaat uitvoeren.