Pak-je poëzie.

De tocht door de laatste dagen van het jaar is ook een jacht op cadeautjes. Krijgen en geven wisselen elkaar af en iedereen doet om bestwil.

Tussen de leuke dingen die mij te beurt vielen was deze dagkalender van de poëzie beslist een voltreffer. De schenk(st)er wist dat ik regelmatig een wolkje poëzie uit de hemel pluk en bedacht me met deze selectie van Menno Wigman en Alfred Shaffer. Vele dichters zijn mij onbekend maar daar dienen de bundels voor, nietwaar?


Een blaadje schone letteren voor elke dag.

Merci, mooie mens!

Knippende toeter.

Een tijdje geleden spoorde ik naar Brussel (Schaarbeek). Een hele trip als je in Kiewit vertrekt en dus ging de mini-DVD speler mee en 'Famous conductors'. Een ticket kan je niet kopen onder de Philipsbrug, en het online bestelde ticket lag klaar op het tafeltje voor me. Even later is de conducteur er. Een nette, jonge kerel die, goed gewassen en geschoren, in een sjiek grijs pak was gestoken. De rode kepie stond netjes op de bijna even rode haren.

Dan ziet de man blijkbaar iets liggen op de grond, bukt zich en .....poeeeep....daar ontsnapt die jongen toch wel geen toeter van een wind zeker!
Hij richt zich terug op en ik zie een gezicht dat al even rood is als de kepie en de haren. De man wil iets zeggen en merkt dan dat ik langzaam de oortjes verwijder, hem in de waan latend dat ik van niets weet. Hij was zichtbaar opgelucht (!).

Het ticket was rap betaald en de toeteraar verdween ook al even snel. Naar de collegas voor de straffe verhalen waarschijnlijk.

Zou hij bloggen? Toeterend? Hebben jullie ook iets dergelijks meegemaakt of is het jou zelf overkomen? Vertel het! (en zet het raam even open.)

Cookin!

Het kerstavondje hé. Traditioneel, dan eens hier en dan eens elders. Dit jaar was het te doen bij een vriendin en haar zoon, mijn petekind. Samen zouden wij 'de vrouwtjes' eens verwennen met een uit de kluiten gewassen eetfeest.

En aldus geschiedde:

Champagne
*
Gepureerde kabeljauw met gerookte zalm in frambozencoulis en verse munt.
*
Venkel-tomatensoep met koriander.
*
Varkenshaasje in bladerdeeg met witloof en paddenstoelen.
*
Kaasschoteltje
*
Romige witte kaas met chocolade, noten en noordkrieken.
*

Koffie met nog vanalles lekkers.

Wie zei daar iets in de zin van "Als de frietkoten maar open zijn!" Haha, mis poes!

Mijn wensen voor alle mensen.

't Is mooi geweest, en goed. Veel geleerd van "de bloggers", goed en anders goed. Mooie dingen gelezen en gezien. Stoute post gelezen en ook venijnige. Het hoorde er allemaal bij.

De goeden hebben regelmatig hun pen geslepen, de anderen hun gebit.

En daarom beste Dorien, Heleen, Eefje, Tineke, David, Noortje, Pieter Jan, Els, Silk Seven (alias Split), Tine, Roger, William en alle onbekende bezoekers, mijn allerbeste wensen voor het volgende blogjaar.

En als de klok twaalven slaat zal ik aan jullie denken.

Prosit!

Gelezen, gehoord en van commentaar voorzien.

't Amèrikontje, 't Amèrikontje, supergoe en goeiekoêp.
Cheap asses with Stars & Stripes?

Plato
Een GPS voor zoekende zielen.

Mensen begrijpen alleen maar de pijn die ze voelen, niet die ze veroorzaken.
No comment.

Donneer aan het fonds voor de slachtoffers van landmijnen.
En waarom geen 'recyclagebijdrage' voor de slachtoffers heffen op de verkoop van landmijnen?

Krijgen vult de hand, geven vult het hart.
't Is bijna Kerstmis hé, dan is iedereen wel eens zwak, ook de gierigen...

De juffrouw van de broodjesbar, is dat een smeerpoes?
No comment wegens te gevaarlijk.

Volgens een studie blijkt dat, als vrouwen klaarkomen, een deel van hun hersenen weinig bloed krijgt.
Ahh! Dáárom doen die zo ......ehhh....euhh.....ach ja, laat maar...

Beauregard, la belle.

Ik heb haar behoedzaam in mijn handen omsloten. Ik was zelfs een beetje bang om haar mooie lijf te beroeren. Want ja, ze was mooi geworden door haar ouderdom en dwong respect af met haar uiterlijk. Wars van alle opmaak en franje hield ze haar ware aard al die tijd verborgen. Gehuld in een donkere teint en getekend door het stof van de tijd wachtte ze geduldig, de jaren tellend, tot vandaag.

Want vandaag was haar grote dag. De entrée in het volle daglicht dat ze zo angstvallig schuwde sedert haar geboorte. Ik heb haar schaamteloos begluurd toen ze daar stond op het witte tafelkleed, haar podium, haar forum, haar enig optreden ooit.

Met een zuchtje liet ze de kurk los; de laatste bescherming van haar diepste wezen, haar oprechte ziel. Ze weet dat ze niemand kan beliegen omdat ze enkel kan geven zonder recht op wederwoord.

Mijn lippen hebben haar beroerd en bevestigde mijn vermoeden: dit is een schoonheid. Zij was het magnificat van de smaak en heeft mijn tong gestreeld. Meermaals, o zo stout en o zo gul, en heeft zich volledig aan mij onderworpen. Tot ze leeggelopen en uitgeput, zich roerde in mijn hoofd. Schaamteloos mij bedwelmend met haar laatste droom: mij behagen tot haar einde.

Chateau Beauregard 1996.

De werf: episode finale!

Het wordt tijd om de vloer te leggen. Dus moet eerst chape gebracht worden. Als die goed waterpas ligt dan zal het tegelen vlot verlopen. Chappen is dus de eerste uitdaging (wat betreft de vloer :)
Daarna begint voor mij een tweede grote uitdaging: vloeren leggen. Nooit gedaan - zelfs niet eens geprobeerd. Maar toch aangedurfd! En zie de zwoegende mens!

Als alle tegels gelegd zijn dan worden die 'ingewassen', dwz: met erg vloeibare cementmortel worden de voegen volgegoten. Vies blubberwerk omdat je letterlijk met een aftrekker door de cement moet strijken om alles goed op te vullen. Het is gelukt: de vloer ligt er netjes bij! Daarna zijn we aan het verven geslaan. Alles heeft twee lagen kalkverf gekregen. Kalkverf is een ecologisch verantwoord produkt, op waterbasis. Toen ze de meubeltjes brachten voor de tuinkamer is mijn lief meteen aan de slag gegaan en heeft de kussens gemaakt die in de leunstoelen moeten passen.

Vanavond hebben we dan ons eerste glas gedronken in de nieuwe tuinkamer en we hebben er ook lekker gegeten: frietjes van de frituur! Lekker! Er was geen tijd meer om te koken.

In het weekend ontvangen we de eerste gasten: de kinderen en de kleinkinderen. Kwestie van de boel stijlvol te openen.

F I N