28 december 2006

Knippende toeter.

Een tijdje geleden spoorde ik naar Brussel (Schaarbeek). Een hele trip als je in Kiewit vertrekt en dus ging de mini-DVD speler mee en 'Famous conductors'. Een ticket kan je niet kopen onder de Philipsbrug, en het online bestelde ticket lag klaar op het tafeltje voor me. Even later is de conducteur er. Een nette, jonge kerel die, goed gewassen en geschoren, in een sjiek grijs pak was gestoken. De rode kepie stond netjes op de bijna even rode haren.

Dan ziet de man blijkbaar iets liggen op de grond, bukt zich en .....poeeeep....daar ontsnapt die jongen toch wel geen toeter van een wind zeker!
Hij richt zich terug op en ik zie een gezicht dat al even rood is als de kepie en de haren. De man wil iets zeggen en merkt dan dat ik langzaam de oortjes verwijder, hem in de waan latend dat ik van niets weet. Hij was zichtbaar opgelucht (!).

Het ticket was rap betaald en de toeteraar verdween ook al even snel. Naar de collegas voor de straffe verhalen waarschijnlijk.

Zou hij bloggen? Toeterend? Hebben jullie ook iets dergelijks meegemaakt of is het jou zelf overkomen? Vertel het! (en zet het raam even open.)

5 reacties:

Op 28 december, 2006 , Blogger Tine zei...

lol :D omg da's zo genant! Ocharme toch :) Goed dat jij zo'n gentleman bent he bm&u ;)

 
Op 28 december, 2006 , Blogger Pieterjan zei...

Dixit Bob Dylan:

"The answer my friend, is blowing in the wind"

Het kan iedereen overkomen, en eigenlijk is het gezonder om het gewoon te laten vliegen dan op te houden. Al is een trein wel een slechte locatie bij gebrek aan raampjes.

 
Op 28 december, 2006 , Blogger Bad, Mean, Ugly zei...

@tine: Ja het is genant. Ik heb het nog ooit meegemaakt op het werk vroeger. Samen met een secretaresse stapte ik naar een meeting en we hielden er een flink tempo op na. Tot zij plots en erg luid....we hebben ons te pletter gelachen.

@PJ: "Met knijpen," zei mijn oom zaliger, "daar verhoog je alleen maar de toon mee."

 
Op 28 december, 2006 , Blogger Cherry Blossom Girl zei...

Another story:
onlangs een liefdevolle vechtpartij met iemand ondernomen. Mijn medevecht(st)er liet er onbeheerst ook een vliegen... Misschien was het een truc om mij te doen opgeven in het gevecht, maar da's toch niet gelukt :-).

En Chretien, ben je in de trein van plaats moeten veranderen? :-)

 
Op 29 december, 2006 , Anonymous Anoniem zei...

Mijn grootvader hield ze nooit in, soms wel genant als je met hem over straat liep. Hij zei altijd, waarom zou ik me moeten schamen, dat gat is er toch voor gemaakt! hehe

 

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage