't Paert met de vijf pooten

Hand in hand slenterden ze langs de Kiewitse weiden. Het vroor dat het kraakte en hun adem maakte witte wolkjes als ze praatten.

Aan een paardenweide bleven ze staan. Eén van de dieren was overtuigend een hengst. Zijn ambitie reikte bijna tot op de grond. Hij had er blijkbaar niet direct plannen mee. Rustig slenterde hij verder en at plukjes bevroren gras.

Hand in hand keken ze naar het schijnbaar vijfpotig paard. "Ja maar," sprak ze in een wit wolkje "dat ding daar, dat hàngt daar gewoon! Hoe kan hij dan...?" Ze maakte de vraag niet af. Ze gaf ze de verbeelding ook nog een kans.

Hij bekeek het grazend paard, met een air van 'mannen onder elkaar'. "Hij kent er nìks van," zei zijn wolk, "helemaal niks!"

Hand in hand slenterden ze verder langs de Kiewitse weiden. Het vroor dat het kraakte en hun adem maakte ook witte wolkjes als ze zwegen.