Eternal flame
Ze waren onafscheidelijk. Mijn dochter en het buurmeisje. Gezworen vriendinnen voor het leven. Alles hebben ze met elkaar gedeeld. Veel liefs en ook veel verdriet. Dingetjes waar papa's beter niets van weten. En waar ze niks van hoeven te weten.
Meisjes van twaalf, mama mia!
"Close your eyes, give me your hand, darling
Do you feel my heart beating, do you understand?
Do you feel the same, am I only dreaming?
Is this burning an eternal flame?"
Ontelbare keren zongen ze het samen vanuit de intimiteit van hun kamer, als echte Bangles.
"Ik ben Patricia nog tegengekomen op een receptie," zei mijn dochter, nu 26, in haar laatste telefoontje, "ze herkende mij niet. Ik heb me moeten voorstellen!" voegde ze er duidelijk ontgoocheld aan toe.
Meisjes van 26, mama mia!
gepost door Bad, Mean, Ugly @ 07:56
4 reacties
4 reacties:
Mja... en zo kan vriendschap vervagen en verbleken...
Wat denk je nu Chretien, 'bij ons mannen komt zoiets niet voor' ;-).
O jawel hoor! Alleen, ik heb het niet meegemaakt omdat ik niet zo 'boezemvriend' had.
Ik was iets afstandelijker in 'mijn pubertijd'.
En eigenlijk, nu nog, denk ik. denk ik....denk ik
Who knows...
Misschien 'n beetje tijd nodig om los te komen... maar da's zeker niet slecht hé. je te snel binden aan iemand is verre van goed denk ik...
Misschien wel, ja.
Ik ben niet direct een "boezemvriend". Ook niet bij vrouwen.
Ik moet altijd een beetje zien, horen en aftasten. En ik laat vooral niet beinvloeden door direct "resultaat". Scoren hoeft bij mij niet direct. Zéker niet direct.
We lopen allemaal wel een beetje scheef op onze eigen weg.
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage