Jong geweld

't Is allemaal geen langharig werkschuw tuig meer tegenwoordig. De werkende of studerende jongere wil wel wat bereiken en wil daar ook wel wat voor doen. Gelukkig maar!

Zich bezighouden met een project dat ook een maatschappelijk draagvlak heeft, bijvoorbeeld. Ja dat! Precies wat ze graag doen: bezig zijn met wat de medemens bezig houdt. Het maakt de stap naar de 'volwassenenwereld' een stuk sneller. Je betrekt in het amalgaam immers 'alle lagen en leeftijden' zoals dat in de projectvoorbereiding zo mooi staat beschreven. En zo gaan jongeren zichzelf al vroeg in hun kennen en kunnen bewijzen. Zo hebben ze het graag en dat mag ook.

Ouderen worden vaak betrokken in dergelijke projecten omwille van het heterogene karakter. Het is tegenwoordig not done die uit te sluiten. Zij mogen echter niet worden gedegradeerd tot een kadertje waarin ze horen te blijven zitten. Omdat het kadertje nu eenmaal zo mooi staat in het galerijtje van het project.

Inzet van ouderen is nu eenmaal anders dan die van het jonge geweld. En dan merk je dat jongeren na een tijdje onderling dingen doen waarbij ze de ouderen vergeten. Nonchalance misschien? Hoe kan je dat vergeten? Waarom doen ze dat? Hebben ze het gevoel te moeten 'babysitten' op de ouwelui? Hoe gaan zij dan om met het respect dat de ouderen hen geven? Met hun bewondering voor wat de jeugd klaarspeelt?

De kachel aanmaken is velen gegeven, maar het vuur gaande houden in functie van de behoefte is iets anders. Stoken is ook een kunst en jongeren kunnen vaak alleen maar aan een thermostaatknop draaien. Dat noem ik niet stoken.

Ze gaan het wel leren, het jonge geweld, als ze een paar keren in de kou gezeten hebben. Ik heb vroeger ook kou geleden. En ik heb leren stoken!! Zeker weten!