De werf: episode V

Deze week heb ik het wat rustiger gedaan. De temperatuur heeft het trouwens niet toegestaan dat er gekke bokkesprongen gemaakt werden. Allé, het dak ligt erop en nu is het tijd voor de 'inrichting'.
Elke kamer heeft electriciteit nodig voor stopcontacten en verlichting. Dus: aan de slag met slijpschijf, hamer en beitel, en veel goede moed. Gaten maken en bedrading leggen. Piece of cake!

En uiteraard blijft het daar niet bij. Als we niet in het duister willen blijven zitten dat moet je verlichting voorzien. We laten hamer en beitel voor wat ze zijn en hanteren de boormachine. Daarmee maken we gaten in het houtwerk om de bedrading door te trekken. Ondertussen merk ik ook dat, maarmate je hoger gaat werken, de temperatuur ook aardig kan klimmen. Maar nu kan ik in de schaduw blijven en in mijn bloot bovenlijf en dito benen de zon een beetje uitdagen.

Ziezo, als alle draden op hun plaats liggen dat moet je natuurlijk de verbindingen gaan 'doormeten' en testen. Later, als het plafond is gemaakt, dan kan je er niet meer aan wanneer er iets schort. (bv dat de stofzuiger stopt als je het licht uitdoet :) ) En dan is het tijd voor de isolatie. Daarmee bereik je onmiddelijk resultaat: de warmte van het dak speelt nu bijna geen rol meer en in de winter zal het lekker warm blijven in de tuinkamer. Maar voorlopig is het nog zweten en plakkerig met rotswol bezig zijn. Vieze boel! Ik nies me te pletter!

En dan is het weer donderdag! Kapermolen wacht op mij en dus haast ik mij daarheen in gezelschap van de vrouwen van mijn leven en daar nog een paar vrienden bij. Groove Grocery zingt en speelt het zeil van de tent en ja, de Palmkes doen weeral deugd! De wekelijkse bluswerken missen hun doel niet. Zou de brouwer er nog niet aan denken om mijn blog te sponseren?

Vrijdagavond na het werk: lekker gekookt, tafeltje mooi gedekt voor twee op de werf, flesje wijn en een kaarsje erbij en heerlijk gezelschap. Wat kan je als pseudo-bouwvakker nog meer wensen? Een regenbuitje om wat te koelen en ook omdat je heerlijk droog blijft onder je eigen nieuwe dak! So far so good. Totdat de hemelsluizen defect blijken te zijn en ineens alle water van de laatste zes maanden op ons neer komt. Nog nooit zoveel water zien vallen op enkele minuten tijd. En het komt niet alleen van boven. De riolering is niet op deze stortvloed berekend en nu stroomt het water terug naar de huizen. Het stukje vóór onze werf loopt al vlug onder en het blijft maar stijgen! Gedaan romantisch etentje! Evacuatie-oefening: alles moet aan de kant en de verwittigde brandweer geeft niet thuis. 't Is niet moeilijk, ze verwerken daar 140 oproepen in enkele minuten tijd. Als het water net tot aan de rand staat stopt de waterval en even later zakt het al weer. Oef! Eind goed, al goed.

Toch nog lekker gegeten. Néh!

De werf: episode IV

Ik weet het, een dak maken doe je niet als je er eieren op kunt bakken. Maar deze eigenwijze blogger heeft het toch gedaan. Van koppigheid gesproken! Op het einde van episode III stond ik daar ineens gaten te slijpen en te kappen in de muren. Dat zijn dus géén zwaluwkastjes maar openingen om dakspanten (dakbalken voor de dummies) in te steken. En kijk! Zó begin je dus aan een nieuw dak!

Na heel wat gepas en gemeet, geklop en gezaag krijgt het gebinte al enige vorm. In het midden is een grote uitsparing voorzien voor een lichtkoepel van pakweg 3 bij 1 meter. Zo iets als een eenspersoonsbed voor Lange Wapper. Toegegeven, het is niet eenvoudig. Per slot van rekening heb ik dat ook nog nooit eerder gedaan hé. Dus: tweemaal nadenken voordat je zaagt en timmert! Maar kijk: het is bijna af. Zo snel gaat dat tegenwoordig.

Een hellend dak krijgt leien of dakpannen. Het onze is een type 'plat dak' en daar wordt tegenwoordig een kunsstof op gekleefd: EPDM heet het spul. Klinkt duur en dat is het ook! En het is echt niet gemakkelijk om het te verwerken. Maar goed. Niet geschoten is altijd ernaast en dus heb ik het toch gewaagd. Vele liters zweet later kan ik trots melden dat ook de operatie 'plak dat spul' geslaagd is! Om het zaakje af te maken is er meteen de grote lichtkoepel ingebouwd. (Nota v.d redactie: de afwerkingshoeken EPDM van de koepel zijn zelf ontworpen!) Sjieke boel!

Ondertussen is het weeral donderdagavond geworden en dat betekent....een kaperconcertje mét bijhorende Palmkes! Fiësta met Le Cuenta op de Hasseltse wei én in goed gezelschap! Ik heb zelfs een boogie geswingt op de tonen van 'Heaven' (maar dat was wél na het vijfde Palmke..)

De dag daarna...neen hoor: géén kater (en ook geen poes)! Terug au boulot! Om de glazen voorgevel te kunnen plaatsen is er uiteraard een dorpel nodig en die moet worden afgewerkt met blauwe steen. Dus: opnieuw mortel maken, meten en passen, en metselen. En dan, Damen und Herren, mag ik stellen dat de ruwbouw zowat af is, op een paar habbekrassen na. De buren kwamen, keken en vonden dat het goed was. Zij content en wij dus ook!

Voor de rest moeten er nog kleinigheden worden gedaan, zoals electriciteit en verwarming. De grote afwerking zoals pleisteren en de voorgevel moeten wachten tot na het bouwverlof. Begin volgende maand zal ik iedereen eens achter zijn veren zitten zie, en dan gaan we de eindfase tegemoet. Maar voordat het zo ver is zal ik nog eens een efforke doen en zelf de vloerisolatie, de chape en de vloertegels leggen. Kwestie van bezig te blijven zeker? Maar dat is voor de volgende aflevering.

Ondertussen geef ik jullie graag mee dat een tuinkamer een ruimte is met maximaal zicht op...tadaaa...de tuin! En ik gun jullie graag een blik vanaf het dak op ons oord van verderf, de tuin der lusten, het chickenpalace, the garden of Eden, onze hoorn des overvloeds. Brooke Shields zou hier graag verbleven zijn maar gelukkig doet ze dat niet en hebben we alles voor ons alleen. Niet netjes hé?

De werf: episode III

Gedaan met afbreken! Tijd om op te bouwen, maar dan moet je wél eerst zand, cement en stenen hebben. Dus: scheppen en slepen is de boodschap. Daar gaan we weer met de drie grote 'ZW's' : ZWoegen, ZWeten en ZWijgen!

En als dan eindelijk alles is aangeleverd dan metselen we een muurtje van zo 'n metertje of drieënhalf hoog. Ondertussen schalt Q-music in het rond dat ze 'vallende sterren' zien en er loopt daar in de studio's een rare bietekwiet rond die om de haverkap begint te zingen dat het 'Winter in July' is. Ene zekere Udo. En Q vindt dat allemaal goed want Q is good for you! Ondertussen leer ik de goorste bouwvakkersmoppen kennen! Dat ze dié maar eens op de Q laten horen. De luistercijfers zouden nogal stijgen zie! En ondertussen is het muurtje al aardig opgeschoten!

En even later is het af! Een stukje Alcatraz op ons koertje! Aan onze kant zijn het betonblokken omdat het nog afgewerkt wordt maar voor de buurman: die kijkt voortaan tegen een grote bakstenen muur. Er worden meteen al nieuwe sleuven uitgegraven voor afvoer van regen- en keukenwater (afwasmachine en gootsteen).

Tijd voor relax en andere muziek. Op de Kapermolen zingt Reset een concertje a-capella en daar moeten we toch bij zijn hé. Dus trommelen we nog een vriendin en een schoonzus op waamee we wat op 'de wei' gaan liggen. Toffe boel en lekkere Palm!

Maar dan: ahaaa! Het vloertje moet worden klaargemaakt. Eerst gaan de buizen voor de afvoer de gond in. Gewapend met plastic en betonnetten wordt alles netjes waterpas gelegd. Een secuur werkje en als je over de netten waggelt dan lijkt het wel of je een hele bak Palmkes gedronken hebt.

Eén telefoontje later wordt onze straat belegerd door een reusachtig gevaarte. Alle verkeer moet omrijden. Het 'ding' rijst langzaam omhoog en maakt een grote boog over ons hele huis. Door een lange slurf spuiten ze de beton tot in ons koertje. Giraffentechniek noem ik dat! Indrukwekkende operatie. 'Operation Long Neck' is geslaagd!

Ziezo, dat gaat nooit meer vliegen. 6 m³ Beton is een heel gewicht! Als alles een beetje is opgedroogd gaan we stof maken, en hoe! Met een slijpschijf snijden we gaten in de muren om er achteraf dakbalken in te schuiven. Dakbalken? Oeps, da's voor de volgende post. 't Is zaterdag: wasdag!

De werf: episode II

Van alle dingen die ik het minst graag doe is afbreken en slopen nummer één. Maar ja, als je iets nieuws wilt dan heb je niet de keuze. Ik heb, beste bloggers, in deze hitte heel mijne binnenkoer gesloopt! Inclusief de scheidingsmuur van onze buren. Ondanks de vele liters water geraakte ik het 'droge krentengevoel' maar niet kwijt.

Al wat je kapotbreekt met deze loodzware breekhamer moet je ook nog eens oprapen en 30 meter kruien om het dan nog eens in een container te kieperen. Niet gelogen: 12m³ puin gemaakt en vervoerd in 6 uren! Het droge krentengevoel heeft mij niet meer losgelaten. Tweemaal daags douchen en drie stel kleren helpen daar geen moer aan.

Om het tekort aan vocht te compenseren en ook omdat de donderdag-zomeravonden in Hasselt best wat te bieden hebben, ben ik naar het Kaperconcert gegaan. Met vrienden en familie. De Palmkes hebben het vochtpeil omhoog gebracht. We hebben lol gehad!

De dag daarna, vandaag dus, sleuven voor funderingen uitgegraven. Want het moet ook stevig zijn hé. The heat is killing me. De zon is onbarmhartig en geselt mijn lijf. Ik probeer het hoofd koel te houden ...vruchteloos.

Als je gleuven uitgraaft dan moeten die natuurlijk worden volgestort met beton. De zon maakt dat niet en de kaboutertjes ook al niet. Collega-bloggers moet je dat ook al niet vragen en dus doe ik het zelf: beton maken...menslief! Ik druip niet langer meer van het zweet, neen mijn t-shirt lekt!

En dan kan je de gleuven volstorten met véél zweet en...beton. Vele molentjes draaien, zand en kiezel scheppen, cement en water bijvoegen. Allé, ik moet het jullie niet vertellen. We zijn allen Belgen. En tussendoor wordt voortdurend materiaal geleverd, een reusachtige lichtkoepel, daktimmerhout, EPDM dakbekleding, en natuurlijk bakstenen en betonblokken.

Ik kreeg van een blogster de opmerking dat mijn hoofd op een cocosnoot begint te lijken (omwille van de bruine kleur - de haartjes stonden er al op). Awel, ik vrees dat het nog erger gaat worden! Maar toch, het koelt een beetje af en bovendien: vanaf episode III begint het opbouwend werk! Yesss!!!

De werf: episode I

Het binnenkoertje achteraan ons huisje is meermaals het toneel geweest van dingen die ik liever niet onder jullie neus hang. Maar dat doet niets ter zake.
We gaan het afbreken. Het rommelig uitziend plekje (foto 1) gaat plaats maken voor een nieuwbouw: een tuinkamer (foto 3) . En hoe mooi het waarschijnlijk ook zal zijn, ik zal mijn ontbijthoekje missen (foto 2).
Donderdag beginnen we er aan. Dus hebben we geprofiteerd om gisteren een feestje te bouwen (foto 4). Je moet de dingen nu eenmaal goed aanvangen, niet?
Wordt vervolgd.