Sunrise

Wat kun je voelen als je de gordijnen openschuift en je krijgt dit schilderij te zien:

"Sunrise in Kiewit."

Door de mist heen die over de velden hangt zie je een zwoegende zon -pas ontwaakt - die alle moete heeft om een beetje warmte naar ons te sturen. Het gevecht tussen nevel en zon om de overheersing van ons landschap. Je zou voor minder al eens wat vroeger opstaan.

Pyjama

Ik trek soms wel eens een pyjama aan om 's avonds door het huis te peddelen of om gewoon te niksen. Heerlijk als je lekker gedouched bent. Om te slapen verdwijnt die meestal op de stoel in de slaapkamer.

Kijk! Ik heb deze week een nieuwe gekocht. Mooi?

En u?

Draagt u ook pyjama's?

In blitse kleurtjes?

Is een tshirtje al voldoende?

Moet het, voor de dames, een lange nachtjapon zijn?

Vertel het! Vertrouw aan deze edele blog het eerste stukje van je avondritueel toe!

Normandië, zondagochtend.

Normandië, zondagochtend.

Een paar weekends geleden zijn we nog eens naar Normandië gereden. Bij de ochtendwandeling naar de 'Falaises', de eerste koffie nog in de hand, overviel mij datgene wat schilder Monet zo begeesterde aan deze streek: het licht! Zeer bijzonder licht hebben de Normandiërs! En het wisselt verbazend snel.

Toevallig dobbert daar een klein wit zeilbootje, wachtend op een zuchtje wind die de mist wegblaast en het zeil bol zet. Tevergeefs, want tegen alle regels in is het windstil. La Manche zonder wind...ook een rariteit! Ik heb geluk deze morgen. Wie zou er in dat bootje zitten en zouden ze wel willen varen? Misschien is samen dobberend dromen in de mist véél leuker!

Rechts van mij doemt Fecamp op. De zee lijkt te stomen en de waterdampen houden de stad in hun greep. Ze slapen nog, de Fransen, en zijn blijkbaar de schoonheid rondom hen moe gezien. Ze houden hun "Grasse Matinée"; lekker lang uitslapen.

Links ligt Saint Léonard. Volledig ingesloten door weilanden, de zee, de lucht en 'het licht'. Geen stad, geen dier, geen mens en ook geen wind laat zich zien of horen.

Het licht heeft mij op die zondagochtend ook overvallen. Schilderen kan ik niet maar een fototoestel helpt als je het anderen achteraf wil laten zien. Voor mij hoeft het niet; de plaatjes zijn al weggeschreven in mijn herinnering. Iedereen is Claude Monet in eigen gedachten.

De koffie is intussen koud geworden maar dat was ineens niet meer jammer want ik had het 'licht' toch al gevangen en ben gewoon een verse mok gaan halen.

De werf: episode VII

Het heeft lang geduurd, ik weet het, maar ja, we hebben niet alles altijd zoals we het willen hé. Ondertussen is er toch wel een en ander veranderd in en rond 'de werf'. Kijk, de stukadoor "de plakker" is al geweest en nu alles wit is lijkt het al stukken beter. Bovendien is het plafond volledig af, inclusief schilderwerk!

Have a look!

Het wordt winter en dus vergeten we zeker de verwarming niet! Menslief, is me dat een gesukkel om een extra radiator aan te sluiten al er vroeger niet echt voorzieningen zijn gemaakt! Maar het is gelukt en het wordt gezellig knus en lekker warm!

Have a look!

En dan het raamwerk! Alles is netjes geplaatst en afgewerkt. Binnen en buiten. Nu moeten we nog de vloer isoleren en betegelen en de dakranden afwerken. De oude deurdorpels gaan eruit! De vloer wordt dezelfde al die in het huis ligt, zonder overgang. Daarna gaan we van een terras dromen.

Het houdt niet op!

Have a look!

Radio 2

Donderdag, late namiddag omstreeks 16.30u. Een helder telefoonstemmetje zegt dat ze van Radio 2 is en dat ze voor Avondpost iets willen zeggen over bloggen en bloggers.
"Of ik een blog heb?" Alsof ze het niet wist! Waarom zou ze me anders bellen, voor een wild avontuur in de Hechtelse Duinen misschien? "Ja zeker, ik heb een blog: M E D I O N."

"En hoe oud ben je?" Lap, alweer iemand die het een curiosum vind als je wat ouder bent dan zij en iets jonger doet dan een ander! Ik heb gelogen: ik deed er nog een jaartje bij :) 58! Nèh!

Of ze een reporter mocht langssturen voor een 'live' interview. Ieps..slik..ehh ja, doe maar. Even later staat op mijn oprit een radio-2-wagen met grote bolantenne die netjes naar het zuiden werd gericht en zat in mijn bureautje een gemicrofoonde medemens druk te doen met allelei verbindingen met 'het thuisfront'.

Geen voorbereiding, geen vragen vooraf, los uit het vuistje zou het gaan. De intro sterft weg en yep, we zijn vertrokken! En ja, na een paar oppervlakkigheden komt de rekel to the point want zijn knijpoogjes vielen op een post van 31 mei 2006: Zoenlippen. "Ahaaa gotcha", zie ik 'm denken!

"Waarom, hoe, wat is dat?" Leg het maar eens uit in twee minuten: "Wat zijn zoenlippen?". Maar ik heb mijn plan getrokken en achteraf heb ik het met plezier op de site van Radio 2 herbeluisterd.

Ben toch een beetje rood geworden...mij interviewen over zoenlippen.
Onaangekondigd! Onvoorbereid! En dan stuurt ze iemand anders, een jongeman!