Schildertje kleurloos (bis)
iemand verfde het plafond donker
behing de muren zwart
overschilderde kleuren
vlek na vlek met grauwte
er is niets meer te weerkaatsen
en niets meer te zien
ook geen spiegel die mij ziet
en ik de spiegel niet
Neem het leven niet te serieus. Het gaat wel over.
iemand verfde het plafond donker
Een paar dagen geleden; zonnetje schijnt en deze jongen fietst goedgemutst over de kleine ring rond Hasselt. Flinke vaart want dat koelt lekker af (tot je afstapt).
De route werd tijdens het ontbijt vlug bepaald: "We gaan 'die' kant op en we zien wel..."
Het is geworden:Hasselt - Bokrijk - Genk - Winterslag - Opglabbeek - Opoeteren - Superdorp Niel-bij-As - As (pintje gedronken aan het station) - Genk - Boxberg - Bokrijk - Thuis.
Op de teller stond bijna 75 km. Onderweg hebben we, liggend op onze rug, de broodjes verorberd. Liggen in het bos...dat levert een vreemd plaatje op. Al goed dat ik toch nog mijn PDA bij had. Achteraf tegen een flinke boom geplast en mijn lief in het te hoge kriebelgras.
Terug op weg en ergens in de bossen van Niel-Bij-As: Telefoon! Van iemand die daar een paar huizen verder woont! De duivel bestaat dus toch! Hoe kan dit nog toeval zijn?
Die het fietsroutenetwerk, en vooral de bewegwijzering, heeft bedacht, verdient het ereburgerschap. In elke stad en gemeente van Limburg! Ik stem voor niemand anders.
Leuke dag geweest! Mooi weer, weinig wind en vooral...het gezelschap. 't Is niet meer kapot te krijgen...vandaag dan toch niet...
en morgen zien we wel....