De verkiezingen hebben koppen doen rollen. Kleine koppen van te dikke nekken. Dikke koppen waarvan de nekken te dun bleken. De vloeren van Vlaamse blauwe en rode partijgebouwen liggen bezaaid met zwakjes nawiekende gevallen engelen. Ze kijken nog slapjes omhoog en begrijpen er niets meer van. Ze zijn de onbegrepen rechtvaardigheid zelve.
In Wallonië is het nog erger gesteld. Daar heeft de rode omerta en het blauw gesmeed zwaard de politiek tot gehakt hervormd. Rechts heeft in Vlaanderen gezegevierd. Die aan de rechterkant staan zijn altijd de goede engelen, zo leerden wij het vroeger al in de les godsdienst. En dus heeft de geschiedenis andermaal zuster Emanuël van de catechismusles gelijk gegeven.
En nu is het staatshoofd aan zet. Hij is niet alleen koning der Belgen maar ook het hoofd van de residerende –bijna heilige- familie en die is impliciet rechts omdat het expliciet niet mag. En wat doe je als koning bent van een land zonder regering? Juist, je laat je informeren. Au boulot! De partijleiders, niet nader genoemde organisaties en instanties komen even op de koninklijke thee, thé royal zeg maar, om zijne majesteit in te lichten. Waarom eigenlijk? De kinderen van het staatshoofd hebben toch een zitje in de senaat? En zit Jacques van Ypersele de Strihou bij het minste communautaire vonkje niet in het koninklijk kooitje van het parlement waar te nemen?
Enfin, het zijn aftastende gesprekken –pas op dames!- waaruit moet blijken welke formaties kans hebben om lang genoeg in het zadel te blijven zitten van een alsmaar heviger schuddende Belgische Nationale Merrie.
Het kan een vergetelheid zijn maar ik betwijfel het. Het heeft zijne majesteit niet behaagd om de partijleider van Vlaanderens tweede grootste partij een kopje thee aan te bieden. Frank Vanhecke moest niet naar Brussel komen wegens ongewenst. Frank kon nochtans spreken voor ongeveer één miljoen Vlamingen maar Albert II wilde hem niet horen.
Dat is een gevaarlijk discours maar het kan ook een angstreflex zijn. De partij van Vanhecke zou liever de heilige familie naar het heilig land sturen, of tenminste naar de Vrijstaat Saksen in Duitsland maar dan moet eerst eens gepraat worden met Angela Merkel. En die staat ook niet meer te springen om nóg meer inwijkelingen.
In ieder geval is het zeer gevaarlijk, zeg maar staatsgevaarlijk, om de stem van een miljoen onderdanen te negeren. De koning der Belgen is dat blijkbaar niet meer van álle Belgen. Selectiviteit en willekeur zijn géén vorstelijke rechten. Een monarch hoort daar boven te staan. Het zou toch helemáál geen zicht zijn als later tussen al de gevallen engelen er ééntje ligt mét een scheefgezakt kroontje.
