Vandaag, 20 juli, toevallig de toespraak aanhoord van Albert II. Plechtig aangekondigd als 'Zijne majesteit de koning". Alsof het een orakel Gods was dat over ons zou worden gestort. Omdat het de presentatrice blijkbaar ook menens was heb ik, beleefd als ik ben, geluisterd en gekeken.
Zit daar voor mij op de buis een uitstekend geconserveerde 74'er ernstig naar mij te kijken. Het hoofd een beetje schuin, waarschijnlijk op advies van de regie. De koning, maar dan zonder kroon. Gewoon een man in een deftig pak die de autocue netjes afleest. Op een paar linguistieke onhandigheidjes na -'t was in 't nederlands te doen- een perfecte vertoning. Zijn vrouw, onze koningin, zou daar hopeloos in wegzinken, spijts dure taalbaden in Spa, spijts haar 49 jaren verblijf in ons land, spijts de pogingen van het hof om ons het integendeel te laten geloven.
De naar binnen kijkende koning dus. Hij heeft het herhaaldelijk over zijn overleden broer Boudewijn. Hoe die altijd is blijven hameren op de eenheid van ons land, dat onze culturele en andere verschillen een verrijking zijn voor België en zo meer.
Geen woord over het feit dat diezelfde broer geen enkel bezwaar had om zijn land als een ordinaire pizza te laten opdelen in gewesten. Nu ja, hij had niet veel keuze: ofwel een opgedeeld land ofwel géén land. Wat doe je dan als koning? Tekenen, want iedereen moet eten als het middag is en hij dus ook.
Geen woord over de gewetensbezwaren van Boudewijn tegen abortus, een wet die hij weigerde te tekenen zelfs niet voor de schrijnendste gevallen. Hij liet zich voor één dag "In de onmogelijkhed te regeren" verklaren en schoof daarmee de hete patat door naar zijn eerste minister -Martens geloof ik. Dat de uit Kongo komende nonnetjes in Antwerpen wél werden geaborteerd heeft de vorst toendertijd nooit veroordeeld. Uit christeijke naastenliefde waarschijnlijk.
Enfin, Albert haalde een man aan die voor het één wél maar voor het andere -soms- niet koning wilde zijn. En volgens mij had hij dat beter niet gedaan.
Teruggrijpen naar zijn eigen heldendaden in het verleden was ook al geen optie wegens te aangebrand af en toe. Verwijzen naar de toekomst en dus naar de kroonprins waar we door de media stilaan voor worden klaargestoomd, zou bij velen een meewarig lachje opwekken. En lachen past niet in deze moeilijke tijden. Bovendien heeft monseigneur nog niet veel profetiën gedaan. Met uitzondering van "Ik zal er klaar voor zijn als men mij daarom vraagt". Ik denk dat hij dan uit een doosje springt of zo.
Dan maar over een andere boeg gegooid. Iets waar iederéén mee bezig is: armoede. Bingo! Anderhalf miljoen Belgen zitten in de penarie. Ik hoor zijne majesteit zielige inkomsten opsommen van 850 euro voor alleenstaanden en 1800 euro voor gezinnen met twee kinderen. Uit de mond van iemand waarvan de hele familie een miljoenendotatie binnenrijft klinkt dat erg verwrongen en hij heeft er precies een beetje moeite mee. Maar dat kan ook aan de autocue liggen.
De koninklijke vliegreisjes alleen al kosten een half miljoen per jaar. Zijn oude schoonzus plukt in haar eentje al anderhalf miljoen van haar arme onderdanen. 't Is alsof je elk jaar een vette lottopot wint. Alles wat zij daarvoor moet doen is ademen en af en toe een concertje meepikken. En ook de koninklijke nakomelingen zitten allemaal goed onder de pannen, wat men ook moge beweren. En dat ook dankzij die anderhalf miljoen sukkelaars.
Ik heb het moeten opgeven zijne majesteit te aanhoren en ja, ik weet het: het is niet netjes. Maar het was niet langer verteerbaar. Ofwel zijn de koninklijke speechschrijvers niet goed wijs, ofwel wonen ze in Monaco of zo. Maar van België kennen ze niks, zeker weten. Anders hadden ze geweten dat 90% van de Belgische rijkdom verscholen zit bij slechts 6% van de bevolking. En gegeven deze feiten vertel je niet aan die 94% anderen dat ze "de anderen -die historisch gezien nooit delen- moeten respecteren".
Gezien er een flinke laag schmink op het vorstelijke gelaat was geplakt heb ik geen schaamrood of -blauw kunnen ontdekken. Maar als hij mij gezien heeft dan zou hij het hoofd afgewend hebben. Enfin, de koning zonder kroon op zijn hoofd liet zijn ware gelaat zien en dat heeft ook zo zijn verdienste.
Als ik iets op zijn hoofd zou mogen zetten, laat het dan deze driekleur bowler hat zijn en dan duw ik een rode plastic bolneus op zijn vorstelijk reukorgaan. Size XXL. Vervolgens zou ik hem vragen om eens hardop te lachen. Want daar is hij wel goed in en het zou allemaal veel geloofwaardiger zijn. Maar ja, ik was niet de regisseur van dit spektakel.
