Het niets in de kunst.

Ik kreeg onlangs een foto toegestuurd van een lieve vriendin. Ik zag alleen een wit vlak. Na lang staren ...

Kunst is koppig en dat blijkt ook nu weer. Het idee om het beeld van de achtergrond los te maken en te verplaatsen naar de fantasie van de toeschouwer is briljant. Wat overblijft is een egaal en subtiel wit. Hier wordt de kijker uitgenodigd om het eigen imaginaire te projecteren op het bleke canvas. In mijn verbeelding heb ik een recente foto van een deerne met schijnbaar zuiderse roots aan het ijle toevertrouwd.

Ze knipoogde.